HISTORIA ZGROMADZENIA
SIOSTRY BOŻEGO SERCA JEZUSA
Zgromadzenie Sióstr Bożego Serca Jezusa powstało z Sodalicji Bożego Serca Jezusa, założonej w 1905 r. we Wrocławiu przez Sługę Bożą Matkę Gabrielę Klausa CDC.
118 LAT
ZGROMADZENIA
Zgromadzenie Sióstr Bożego Serca Jezusa powstało z Sodalicji Bożego Serca Jezusa, założonej w 1905 r. we Wrocławiu przez Sługę Bożą Matkę Gabrielę Klausa CDC. Jako miejsce realizacji charyzmatu sodalistek i następnie sióstr Matka Gabriela utworzyła pierwszy na obecnych ziemiach Polski Sekretariat Caritas dla miasta Wrocławia. Aby wynagradzać Bożemu Sercu za grzechy i brak miłości, którym Je ranimy oraz dla służby Chrystusowi w ubogich bliźnich nasza Założycielka dała początek wielu dziełom miłosierdzia.
PRZEBYTE DROGI⸻
HISTORIA
Patrząc na świat, obserwując, przyrodę zauważamy, że nic nie istnieje samo z siebie. Każda rzeczywistość, wszystko, co nas otacza, jak i my sami, mamy swoje uzasadnienie w Stwórczym Słowie Bożym Niech się stanie. Te słowa Boga-Twórcy nie pozostają tylko martwym zapisem na kartach Starego Przymierza. Jako, że są one słowami Boga, który żyje, trwa i wciąż stwarza, są one do dziś żywe i twórcze. Tę twórczość i żywotność Bożego Słowa dostrzegamy na kartach całej ludzkości – w jej dalekiej i bliskiej historii.
s. Aneta Banyś CDC, Od sodalicji do Zgromadzenia Sióstr Bożego Serca Jezusa (1905-2005), Nowe Życie, Wrocław 2005
Zachwycają nas cnoty wielkich świętych i ich dzieła, moc ich miłości i siła ducha. A przecież wszyscy oni żyjąc w swoich epokach tworzyli historię współczesnego im człowieka, współpracując na co dzień z twórczym słowem Boga. To twórcze słowo również zaowocowało w życiu i dziele Założycielki Zgromadzenia Sióstr Bożego Serca Jezusa – Matki Gabrieli Klausa. Przedstawmy krótko jej sylwetkę.
Siostry i Sodalistki w czasie rekreacji. W centrum M. Gabriela Klausa, obok niej z lewej strony M. Johanna Ernst
Matka Gabriela Klausa, Wrocław (Breslau, An der Kreuzkirche 5)
Zniszczony w 1945 r. Dom Macierzysty. Widok z wieży kościoła Św. Krzyża
Urodziła się w Mysłowicach na Górnym Śląsku 26 sierpnia 1870 roku. Już od dzieciństwa wyróżniała się pobożnością, sumiennością i pogodą ducha. Jej droga życia była szczególnie naznaczona poszukiwaniem woli Najwyższego. Wczytując się w jej żywot, dostrzec można ogromną moc charakteru i niezwykły poryw ducha, które kierowały jej serce na miłość, którą dać jej mogło tylko Serce Jezusa gorejące ognisko miłości. Realizacji swego powołania szukała Gabriela najpierw we Wspólnocie apostolsko-czynnej św. Piotra Klawera, gdzie współpracowała z błogosławioną Marią Teresą Ledóchowską, a następnie we Wspólnocie kontemplacyjnej Wieczystej Adoracji. Za zgodą i pod kierownictwem swojego kierownika duchownego ks. Franza Xavera Schwaerzlera SJ założyła Sodalicję Bożego Serca Jezusa dla popierania spraw Serca Jezusowego, samo uświęcenie się jej członków poprzez miłosne i pokutne poświęcenie się Panu w spełnianiu uczynków miłości bliźniego i dla współpracy w rozwiązywaniu wielkich zadań, jakie katolicka niewiasta ma do wykonania na społeczno-charytatywnym odcinku życia (z Konstytucji Sióstr Bożego Serca Jezusa).
Sodalicja miała podjąć pracę w Caritas wrocławskiej. Dwie członkinie tego dzieła: Gabriela Klausa i Gertrud Archleb złożyły swoje pierwsze prywatne śluby w dniu 25 marca 1905 roku. Tę datę uważa się też za początek Sodalicji Bożego Serca. Początki są trudne. Gabriela doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że zadanie, które ma do spełnienia, nie jest proste. Widziała ogromne potrzeby Kościoła wrocławskiego. Dostrzegała też potrzeby tego nowo powstałego dzieła, jakim był Sekretariat Caritas: brak odpowiednich pomieszczeń, brak funduszy, brak ofiarnych pomocnic, ciągłe przeszkody, ale wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra (Rz 8, 28). Po wielu poszukiwaniach Gabriele znalazła lokum przy nieistniejącej już dziś Poststrasse 11 (obecnie okolice Placu Dominikańskiego), gdzie za zgodą ówczesnego ks. proboszcza otrzymała pomieszczenia w suterenie plebanii.
Swoją służbę w Sekretariacie Caritas sodalistki zaczęły w samo Święto Maryi Wspomożenia Wiernych 24 maja 1905 roku, a w październiku 1905 roku cztery sodalistki: Gabriela Klausa, Gertrud Archleb, Olga von Garnier i Gertrud Croce poświęciły się osobiście Najświętszej Maryi Pannie w kaplicy Sióstr św. Jadwigi we Wrocławiu. Dla rozwoju wewnętrznego sodalistki spotykały się na wspólnej egzorcie oraz na czytaniu duchownym. Również ks. prałat dr Paul Oppermann służył im swoją kapłańską posługą, wygłaszając duchowe konferencje i służąc przez dwanaście lat jako spowiednik sodalistek.
Dnia 24 czerwca 1906 roku w kaplicy Sióstr Jadwiżanek cztery członkinie sodalistek poświęciły się Bożemu Sercu Jezusa. Sodalicja rozwijała się wolno, ale skutecznie. Już w 1909 roku w chwili kanonicznego zatwierdzenia sodalicji liczyła ona 5 sodalistek, 17 kandydatek i 3 postulantki. Od roku 1912 Caritas wrocławska rozpościerała swe skrzydła na opiekę społeczną, opiekę nad młodzieżą, ochronki dla dzieci, a służba ta cieszyła się ogromnym uznaniem i szacunkiem u wszystkich, którzy się z Caritas zetknęli.
Wydawało się, że już teraz dzięki takiej reputacji nic nie stanie na przeszkodzie, by Caritas funkcjonowała bez żadnych trudności. Stało się inaczej. Proboszcz kościoła św. Wojciecha zerwał nagle umowę z Sodalicją i wymówił pomieszczenia, które ta zajmowała. Sodalistki wraz z całym swym dobytkiem przeprowadziły się do nieistniejącego już domu An der Kreuzkirche 5, w którym, dzięki zakupowi życzliwego Sodalicji Jego Eminencji Kardynała Georga Koppa, mogły zamieszkać.
Wszystkie sodalistki pracowały z ogromną ofiarnością i poświęceniem. Wszystko przyjmowano z zachwytem, na chwałę Bożego Serca, od rana do wieczora pracowano na Jego chwałę, jak dalece pozwalały siły (Victima Caritatis). W nowym domu podjęły się sodalistki również pracy na rzecz mniej uzdolnionych i usuniętych ze szkół dziewcząt.
4 października 1911 roku została w nowym domu uroczyście poświęcona kaplica Bożemu Sercu Jezusa, a jej głównymi patronami zastali: św. Franciszek Ksawery SJ i św. Klemens Maria Hofbauer. W 1919 roku na prośbę Gabrieli Klausa, Matka Maria Johanna Ernst opracowała konstytucję dla Sodalicji. Konstytucje te mają na sobie wyciśnięte znamiona reguły św. Ignacego Loyoli. W 1925 roku do Konstytucji tych zostały wpisane również śluby zakonne. Jego Eminencja ks. kardynał Adolf Bertram, będąc w Rzymie 10 września 1928 roku, osobiście przedstawił sprawę Sodalicji Bożego Serca Jezusa Kongregacji do spraw Religii. Natomiast 15 września 1928 roku Kongregacja ta wystawiła reskrypt rzymski, który zezwolił na powstanie Kongregacji Sióstr Bożego Serca Jezusa ze ślubami zakonnymi. Dnia 21 listopada 1930 roku dekret dotarł do Wrocławia. Tym samym Congregatio Sororum Divini Cordis Jesu stała się wspólnotą zakonną na prawach papieskich. A dzięki staraniom kardynała Bertrama i ówczesnego prefekta Kongregacji do spraw Religii – Kardynała La Puma, Kongregacja Sióstr Bożego Serca Jezusa otrzymała 3 sierpnia 1937 roku ostateczną aprobatę Stolicy Apostolskiej.
Siostry Bożego Serca Jezusa działają do dziś jako spadkobierczynie Sodalicji – wielkiego dzieła, zapoczątkowanego przez słabą, drobną dziewczynę z Mysłowic, a obecnie Sługę Bożą Gabrielę Klusę.
Zdjęcie Ostrowa Tumskiego przed II wojną światową. Po prawej kościoła Św. Krzyża, nieco w głębi, biała fasada Domu Macierzystego CDC
Wejście z ul. An der Kreuzkirche 5 do Domu Macierzystego (przed 1945 r., obecnie teren Ogrodu Botanicznego)
Kaplica w Domu Macierzystym, ul. An der Kreuzkirche 5 (przed 1945 r.)